Bewegen vanuit beweging is een hele logische logica, niks mis mee! Toch hebben wij vanuit WOWmundo hier een andere kijk op.
Aan de hand van beweging zal ik onze visie uiteenzetten.
Aan dansers wordt gevraagd om een actieve houding te hebben. Hiermee sta je altijd net een beetje naar voren zodat je direct een beweging kun starten en niet net die ene halve tel mist waardoor je vreselijk uit de maat gaat dansen. Je begint altijd vanuit stilte, een actieve stilte, en daarna volgt de beweging. Voordat de danser het toneel opgaat is er een moment van stilte aan vooraf gegaan. Rustig in zichzelf gekeerd en concentreren op wat er komen gaat. Dit is nodig om in de staat te komen waarin zij op hun best kunnen presteren. Stilte voor de dans 🙂
Een ander voorbeeld van beweging zijn sporters. Een heel duidelijk voorbeeld zijn de sprinters. Ze staan klaar in de startblokken en beginnen vanuit volledige stilte. Bewegen ze toch dan hebben ze een valste start aan de broek hangen en dat is geen ideale start. Ook zij beginnen vanuit een actieve stilte. Vaak zie je sporters ook nog even een moment voor zichzelf nemen zodat ze alles eraan gedaan hebben om de wedstrijd op hun best in te gaan. De uitkomst kunnen zij gedeeltelijk controleren. Zij hebben alleen controle over de eigen prestaties.
Wat wij ervaren binnen organisaties is dat er geen tijd wordt genomen voor stilte. Organisaties gaan van de ene beweging in de andere over. Of er lopen zelfs verschillende bewegingen door elkaar. En wat dachten jullie van trends binnen organisaties? Ooit gehoord van Prince2? Vast wel en daar gingen alle organisaties driftig mee in de weer om veranderingen succesvol te implementeren. Was het een succes? Binnen sommige projecten werkte het heel goed. Het uitbreidingsproject van de Rotterdamse Haven, de Tweede Maasvlakte, is middels de Prince2 methode een succes verhaal geworden. Lag dit aan de methode of lag het aan de mensen die betrokken waren bij dit project? Het is altijd een combinatie van beiden waarvan de menselijke factor de belangrijkste succes factor is.
Vele organisaties dachten dat Prince2 het wondermiddel was waarmee het project een hogere kans van slagen heeft. Helaas is gebleken dat deze methode niet voor ieder project en organisatie de gewenste resultaten oplevert.
De ene trend is nog niet voorbij of de volgende staat alweer klaar. Dit keer is het Agile/SCRUM. Overgewaaid vanuit de IT waarvan Spotify HET succesverhaal is. Dit is de nieuwe wonderpil. Daag Prince2 en hallo Agile/Scrum. We hebben het licht gezien! Maar euh, Agile is geen SCRUM. SCRUM is een methode die onder Agile valt. Daar is nog niet iedereen van overtuigd merken wij.
Alle afdelingen gaan scrummen ongeacht de werkzaamheden en verantwoordelijkheden. Medewerkers die niks met de IT werkzaamheden te maken hebben, laat staan met ontwikkelen en testen, begrijpen niet waarom zij opeens op deze manier moeten werken. Dat is geen belemmering als ze goed worden meegenomen in het waarom. Het probleem is dat de leidinggevenden deze nieuwe opgelegde werkwijze ook niet begrijpen. Als zij het al niet begrijpen waarom de verwachting dat de medewerkers enthousiast met deze methode aan de slag gaan? Oke oke, SCRUM is toch misschien niet voor alle afdelingen een uitkomst, maar ook hier is een oplossing voor gevonden in de vorm van Kanban. Iedereen aan de dag start, met gebruik van een whiteboard en andere tooling zoal Jira. Sommigen noemen deze methode zelfs de post-it methode….
Het huidige percentage van succesvolle projecten staat op 30%. Dat is best laag gezien de energie en tijd die in de projecten gestopt wordt. De vraag is of organisaties de verschillende methodes echt een kans hebben gegeven. Hebben ze echt stil gestaan bij waarom het ene project wel slaagde en de anderen niet? Het antwoord is zeer waarschijnlijk, nee! Er worden zeker evaluaties gedaan maar waren ze ook open en eerlijk? Laten we eerlijk zijn, het zijn toch altijd de anderen die de fout hebben gemaakt en nooit de eigen afdeling. Doordat er binnen veel organisaties een afrekencultuur is gecreëerd geven de evaluatie niet het volledig beeld weer. Wij zijn mensen en hebben als primaire reactie op angst of een aanval vechten of vluchten. Vluchten is wat vaak gekozen wordt in de vorm van wijzen naar anderen.
Waar gaat dit artikel nu naartoe? Worden de methodes aangevallen?
Zeker niet. Wij staan stil bij de vraag of organisaties en afdelingen de werkwijze implementeert die echt bij ze past. Een werkwijze die ervoor gaat zorgen dat de gewenste doelen worden bereikt en het liefst overtroffen.
Agile werken geeft aan dat de afdelingen flexibel zijn in het organiseren van de eigen werkzaamheden op een manier die voor de afdeling werkt. Is het SCRUM, Prince2, Kanban, Lean, Holacracy? Misschien is de manier die bij jullie past nog niet uitgevonden. Ook een optie.
Welke werkwijze jullie gaat ondersteunen zit al in de gezamenlijke kennis. Het is alleen nog een kwestie van letterlijk stil staan bij dit onderwerp en luisteren naar de antwoorden. Uit ervaring weten wij dat het veel energie geeft om met elkaar aan de slag te gaan op dit onderwerp. Niet meer volgen omdat de trend bij andere organisaties lijkt te werken maar vanuit stilte bewegen. Bewegen in de richting die bij jullie past. Bewegen in de richting van de dienende missie, wie wil dit niet?
Veel plezier met het ophalen van de antwoorden, het creëren van jullie eigen super werkwijze en het vieren van de successen!
Warme groet,
Team WOWmundo