Vandaag gaan wij ons licht laten schijnen op het onderWIJS in Nederland. Een onderwijs waar de leiders van de toekomst hun innerlijke wereld leren kennen. Waarin ze worden uitgedaagd, de nieuwsgierigheid wordt geprikkeld, ze kennis maken met hetgeen de wereld te bieden heeft, de vele mogelijkheden voor de toekomst worden onderzocht en vanuit ontspanning en plezier het geleerde in de praktijk wordt gebracht. Wanneer wordt dit onderWIJS de standaard? Wat mij betreft gisteren.
Ik ben moeder van twee tieners (15 en 13 jaar). Beiden zeer verschillend in gedrag en verschillende interesses behalve één en dat is vliegen. Ze willen beiden piloot worden, althans dat is wat ze nu zeggen. De jongste weet het eigenlijk niet zeker omdat het produceren van Elektronische Dans Muziek ook wel heel leuk is om te doen. Oh en treinmachinist is ook wel heel cool. Of wordt het toch buschauffeur? Hij heeft mij al een paar keer verteld dat hij nog helemaal niet kan kiezen. Dat hij nog niet weet wat de toekomst gaat zijn maar dat het wel van hem verwacht wordt. STRESS. Wetenschappelijke onderzoeken geven aan dat jonge pubers nog geen keuzes kunnen maken die verder reiken dan morgen laat staan over 10 jaar. Naast dit fenomeen wordt er van beide tieners verwacht dat ze interesse hebben in de vakken die ze verplicht moeten volgen, dat de identieke aanleer methode de beste voor ze is en dat ze de leerstof op identieke wijze kunnen verwerken. Het resultaat is dat geen van beiden huppelend naar school gaat. Met hun vrienden hebben ze het erg naar hun zin, ook wel chillen genoemd. Waarschijnlijk heb jij ook te maken gehad met kinderen en weet je dat ze allemaal anders zijn. Vele verzorgers kampen met dezelfde uitdagingen. Hoe krijgen wij de tieners intrinsiek gemotiveerd in een omgeving waarin zij niet worden uitgedaagd om de beste versie van zichzelf te worden. Een omgeving waar diversiteit als lastig wordt bestempeld. Een omgeving waarin kinderen niet gezien worden voor wie ze zijn maar voor de cijfers die ze halen.
Het huidige onderwijs heeft de afgelopen jaren meerdere keren aangetoond dat het niet past in de huidige wereld. Vraag je ouderen van nu over wat er veranderd is de afgelopen 20-30 jaar dan gaan ze los. Auto’s rijden op batterijen, fietsen die harder gaan dan een brommer, een mobiel die tegen je praat, en waar je op kan typen, internet waar je alle antwoorden kan vinden enz enz… Vraag je dezelfde persoon naar wat er binnen het onderwijs veranderd is dan is het antwoord; Het schoolbord is wit geworden.
De eerste leerplichtwet in Nederland werd aangenomen in 1900 en trad in werking op 1 januari 1901. Doel van het toenmalig onderwijs was om uniformiteit en gehoorzaamheid te creëren. Staatsscholen leverden soldaten voor het leger, arbeiders voor mijnen, boerderijen en industrie, en ambtenaren voor de bureaucratie. Vanuit dit oogpunt is het onderwijs opgezet en zijn de klaslokalen ingericht. Er staat één docent voor de klas waarnaar geluisterd moet worden. Kinderen zitten keurig naast elkaar achter een tafel met ruimte voor de pennen, schriften en boeken. Iedereen leerde hetzelfde op dezelfde manier en voerde de opdrachten ook identiek uit. Deze methode heeft zeker zijn meerwaarde geleverd. De doelen van het huidig onderwijs kunnen niet meer dezelfde zijn als bij de start in 1901 en daardoor is er ook geen logica om het onderwijs te laten zoals die is aanpak ook niet meer
Niet zo gek dat het niet meer aansluit bij de behoefte van de wereld. Ondertussen laten de cijfers vanuit het CBS zien dat de stress onder scholieren ieder jaar hoger wordt. En om nog een stap verder te gaan, de zelfdoding onder scholieren is van 2016 naar 2017 met 70% verhoogd. Schrikbarende cijfers en ik hoop dat de cijfers van 2018 er anders uitzien. Deze heb ik nog niet kunnen achterhalen.
De docenten komen dagelijks met deze kinderen in contact en snappen dat de urgentie en de vraag naar transformatie hoog is. Wat houdt de transformatie dan nog tegen? Het zijn toch de docenten die de scholen waarde geven? Was het maar waar, zo werkt het niet krijg ik dan te horen. Het is heel lastig om iets in het onderwijs te veranderen laat staan te transformeren. Daar hebben wij als docenten helemaal geen tijd voor. Wist je dat in het eerste kwartaal van 2018 het ziekteverzuim onder docenten op 5,9 % stond? Samen met verplegend personeel laten zij de hoogste ziekteverzuim percentages zien. Het zou je niet verbazen dat mijn artikel van afgelopen week dan weer even om de hoek komt kijken. Vanuit stilte bewegen!
Ondertussen worden er mooie initiatieven gestart die allen als doel hebben de scholieren die vaardigheden mee te geven die ze nodig hebben om een dienende bijdrage te kunnen leveren aan hun eigen leven, de omgeving en als we het nog verder doortrekken, de wereld. Vaardigheden die zij vanaf nu kunnen inzetten ten goede van hun eigen groei. Het zijn druppels op een gloeiende plaat maar iedere druppel is er weer één.
WOWmundo verzorgt workshops, trajecten en programma’s voor de Leiders van Nu en de Toekomst. Dit is de plek waar de leiders van nu en de toekomst samen aanwezig zijn. Dat is dan ook de reden dat wij op scholen colleges geven over zingeving en geluk. Tijdens deze colleges worden scholieren bewust van de vele mogelijkheden die zij hebben om hun eigen leven te creëren. Ze worden ook uitgedaagd om te achterhalen welke talenten zij hebben en welke daarvan ze iedere dag zouden willen verbeteren. Ook wij zijn een initiatief die impact maakt op de scholieren die toevallig onze lessen volgen. Ontroerend om te zien welke transformaties er op korte termijn bij de scholieren zichtbaar zijn. Top maar dit is te weinig! Iedereen heeft onderwijs nodig waar je blij van wordt. Onderwijs waar je al
huppelend naartoe gaan. Ik weet dat het mogelijk is. Docenten zijn nog steeds gemotiveerd om les te geven en daar mogen zij wat mij betreft veel meer waardering voor krijgen. Finland laat zien dat het onderwijssysteem als onderWIJS kans worden ingezet. Vele docenten zijn al wezen kijken ter inspiratie. Maar inspiratie zonder actie wordt een teleurstelling. Het is tijd om te stoppen met praten en tijd om te starten met doen. Laat het onderwijs inderdaad WIJS zijn door vandaag te starten met wat morgen kan zijn. Leiders binnen het onderwijs zet vandaag de eerste stap. Het begint met willen en bereid zijn om er volledig voor te gaan. Ook al weet je dat het traject dagen, maanden en jaren kan gaan duren. De samenleving wil graag helpen, sterker nog, staat te springen om de transformatie te starten. WOWmundo is één van de katalysatoren die helpen in het zetten van stappen. Een andere blik helpt in het zien en acteren op nieuwe mogelijkheden. Dit doen wij met veel plezier en liefde!
Warme groet,
Conchita