LOB
Loopbaan Oriëntatie Begeleiding
Afgelopen week kwamen het onderwijs en het bedrijfsleven wel heel erg dicht bij elkaar. Waar? Op de middelbare school van mijn zoon. Hij is dertien en zit in het pre-examen jaar van de MAVO. In dit jaar is het de bedoeling dat de leerlingen een keuze maken in welke vakken zij volgend jaar examen gaan doen. De keuze is gebaseerd op hun toekomstige gewenste baan. Heb je als leerling nu meerdere banen op het oog? Kies dan voor de baan waar je met iets meer zekerheid ook echt werk in gaat vinden. Ter voorbereiding op de te maken keuze zijn er Loopbaan Oriëntatie en Begeleiding (LOB) uren ingeroosterd. Tijdens deze uren gaan leerlingen het gesprek aan over o.a. welke beroepen er op dit moment bestaan en wat je daarvoor aan opleiding nodig hebt. Ook onderstaande vragen worden gesteld:
Wil je een baan van 9 tot 5 of wil je in wisseldienst gaan werken?
Met welke mensen wil je samenwerken?
Hoe ziet de werkomgeving eruit?
Wil je leidinggevende worden?
Ik hoor mijn zoon al zeggen, mama ik weet nog niet welke baan ik wil. Er zijn zo veel opties dat ik nu nog niet kan kiezen. En mijn zoon staat hier niet alleen in. Sterker nog, wie heeft een baan die precies in het verlengde is van de genoten opleiding? Ik zeker niet JToch wordt er van ze verwacht om nu een gedegen keuze te maken. Ze moeten ook aan kunnen tonen waarom ze de keuze maken en welke competenties zij hiervoor willen inzetten.
Kinderen van deze leeftijd zijn zichzelf nog volop aan het ontdekken. Dat is een biologisch gegeven. Het brein is bezig met het verbreken van oude verbindingen en het opbouwen van nieuwe. De -wie ben ik- vraag is er één die meer tijd vraagt en waar het onderwijs ook rekening mee zou moeten houden. Hormonen zijn steeds meer aanwezig en de leerlingen zijn gefocust op vandaag en morgen. Ze vinden het al lastig om een week vooruit te plannen laat staan 5 jaar. Nu snap ik echt dat de intentie van de docenten is om de leerlingen zo goed mogelijk te begeleiden naar de vervolgopleiding. Hier wordt veel tijd en energie in gestoken alleen past de methode niet bij de behoeftes van de leerlingen en het bedrijfsleven. Waarom niet de vragen stellen:
wat zou jij het liefst iedere dag willen doen?
Hoe ziet zo’n dag eruit?
Met welk gevoel wil je uit bed stappen?
Met welk gevoel stap je weer in bed?
Is het helpend aan je omgeving, de buurt, de wereld?
Deze vragen kun je ook aan jezelf en je medewerkers vragen. Hiermee check je of je nog de goede dingen aan het doen bent. Klopt het nog met je eigen drijfveren en talenten? Heb je zin om met je werk aan de slag te gaan en kom je met energie ook weer thuis? Ik beschrijf dit als doe je de goede dingen, of doe je de dingen goed?
Verandering is de constante en zo ook in onze huidige banen. Onderzoekers geven aan dat 40% van de huidige functies over enkele jaren niet meer bestaan. Er komen nieuwe functies en er vervallen functies. Er zijn veranderingen in wereldse behoeftes, in de toegevoegde waarde van huidige organisaties en ook in de manier van werken op de werkvloer. Zo had ik op mijn 30ste nog niet gehoord van de functie “Tribe Lead” of “Scrum Master”. En wat dacht je van het agile werken? Hoe kan het onderwijs dan van de huidige leerlingen verwachten dat ze precies weten welke functie zij in de toekomst willen gaan uitoefenen en op welke manier? Is het niet veel sterker als zij eerst hun eigen toegevoegde waarde gaan ontdekken en hiermee in de toekomst, voor zichzelf en anderen, voor plezier en ontspanning zorgen? Dat wat vandaag niet is kan morgen wel aanwezig zijn.
Stress op de werkvloer is nog steeds de belangrijkste reden van verzuim. Dit wordt regelmatig met cijfers aangetoond en het is ook voelbaar aanwezig op de werkvloer. Bij volwassenen snappen wij het meestal wel. Werk dat veeleisend is of juist ondervraagt, angst door reorganisatie, veranderingen in de sector, het gezin of je thuis situatie managen enz. Maar, wat nou als je weet dat leerlingen tussen de 11 en 16 jaar ook onder stress lijden? In 2018 heeft het Trimbos Instituut, Universiteit Utrecht en het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) onderzocht hoe het met schoolstress in deze leeftijdscategorie zit. Van de jongens ervaren 35% stress en 42% van de meisjes. Enkele factoren zijn de eigen prestatiedruk, druk van je ouders en social media. Je kan je voorstellen dat het nu moeten maken van de juiste keuze een bijdrage levert aan deze stress.
Binnen organisaties wordt steeds meer aandacht gegeven aan het welzijn van medewerkers. Dit gebeurd op verschillende vlakken. Sommigen herzien hun bedrijfsvoering op alle vlakken en anderen starten met het aanpakken van 1 onderdeel dat een positieve invloed heeft op het welzijn. Te denken valt aan fitheid programma’s, het opnemen van gezonde voeding, dagelijkse meditatie momenten inbouwen maar ook het transformeren van de huidige cultuur naar een nieuwe cultuur. Een cultuur die ondersteunend is aan het welzijn van de organisatie als geheel.
Binnen het onderwijs is de wil voor verandering zeker aanwezig alleen wordt de uitvoer als een zeer complex project gezien. Een project waar geen geld en tijd voor gereserveerd is. Het bedrijfsleven loopt op dit vlak voor op het onderwijs.
Ik zie hier een win – win situatie! Wat nou als het bedrijfsleven en het onderwijs een nauwe samenwerking aangaan. BV Nederland gaat met het onderwijs in gesprek om de kennis te delen over het verhogen van welzijn. Het onderwijs kan op deze manier de leerlingen vroeg kennis laten maken met de ontwikkelingen op de werkvloer. En BV Nederland kan zo binnen het onderwijs in gesprek gaan met de medewerkers en leiders van de toekomst. Alleen ga je snel, samen kom je verder!
Laten wij met elkaar zorgen dat het welzijn in alle sectoren wordt verhoogd en de school- en werkstress drastisch wordt verlaagd.
Ik ga graag het gesprek aan over hoe de wereld van het onderwijs en de wereld van het bedrijfsleven op elkaar aan kunnen sluiten.
Bellen mag ook zeker op nummer 0622928803
Warme groet,
Conchita